Na verloop van tijd vond Inna een nieuwe stabiliteit. Ze begreep dat zelfrespect geen daad van egoïsme was, maar van overleving.
Ze vergezelde haar ouders naar hun nieuwe huis, keek toe hoe ze zich installeerden, de zeelucht inademden, weer glimlachten. Dit moment bevestigde dat ze de juiste keuze had gemaakt.
Het huis aan zee werd een symbool: dat van een vervulde droom, maar ook van een persoonlijke wedergeboorte.
Inna leerde dat het cruciaal is om nooit uit het oog te verliezen wie je bent of wat je verdient, zelfs als beslissingen moeilijk zijn.
Kiezen voor zelfrespect en familieliefde was uiteindelijk de eerlijkste beslissing die ze kon nemen.
